നിറയും തമോവായു തന്‍
പാര തന്ത്ര്യത്തില്‍ നിന്നും
ജീവ കണ മായി നിറയുന്നു
കവിതേ നീയെന്നുള്‍പ്പൂവില്‍
പൊന്കതിര്‍പാടത്തെ
പൊന്നൊളി ദീപമായി
പാരിതിന്‍ വെളിച്ചമായി
വിലസുന്നു കവിതേ
മഴ മേഘ തേരിലേറി
അഴകിന്‍ തിര നോട്ടവുമായി
എന്നിലെ യുയിരില്‍
പൂത്തുലഞ്ഞ വാസന്തമേ
ഭാവ രാഗ താള മേള തിന്‍
പൊന്‍ ചിലംബൊലി യുതിര്‍ത്ത
നൃത്യ ധൂര്‍ജ്ജടി തന്‍
മധുരോദാരനര്ത്തനമാടിടുന്നു
നിശീഥത്തിന്‍ നീലയാമങ്ങളില്‍
പൂക്കും നിശാഗന്ധി പോല്‍
ധവളാഭ ചൊരിഞ്ഞു വെള്ളി-
ക്കൊലുസ്സണിഞ്ഞ നിലാവായി
ചിരന്തന പുണ്ണ്യ മാക്കുകെന്‍
ബോധത്തെ ,പുണരുകയെന്‍
സിരകളെ ,വര്ഷിചീടുക
വാക്കിന്‍ നവ കേസരങ്ങളെ
വിനിദ്രയായ് തൂലികയെന്‍
കരത്തിലെന്തുംബോഴും കവിതേ
നിന്‍ ഭാവശുദ്ധി തന്‍
ഭാസുര പരിമള മൊഴുകുന്നു............
1 comment:
നല്ല കവിത.
Post a Comment