നാവ്

മുപ്പത്തിരണ്ടു അതിഭീകരരുടെ
ഇടയിൽ കഴിയുന്ന
സാധുവായിരുന്നു
സംരക്ഷണം
സ്വയം ഏറ്റെടുത്തേ പറ്റു

ഏത് നിമിഷവും
ആക്രമിക്കപ്പെടാം
സ്വയം ഒതുങ്ങുമ്പോഴും
പലതും പറഞ്ഞ്
ഇടക്കിടക്ക് അലോസരപ്പെടുത്തും
അപ്പോഴാണ്
നാവിന് മൂർച്ച കൂട്ടാൻ തുടങ്ങിയത്
പറയാനുള്ളതല്ലേ നാവ്
മൗനത്തിലൊളിക്കാനല്ലല്ലൊ
തികട്ടി വന്നത്
പലപ്പോഴും തടുത്ത് നിർത്തി
എന്നാൽ അസഹിഷ്ണുതക്ക്
തീയിട്ടപ്പോഴാണ്
ഇടവും വലവും നോക്കാതെ
പ്രതികരിച്ചത്
നാവിനെന്തിന് പക്ഷം?
ന്യായത്തിനൊപ്പം നിൽക്കുക
എന്ന നയമേയുള്ളു
നാവ് മര്യാദക്ക്
അടക്കിവെച്ചോ
ഉയരുന്ന ആക്രോശങ്ങൾ
എനി, മടക്കാനോ
അടക്കാനോ
ഒന്നും പറ്റില്ല
കണ്ണുണ്ടായിട്ടും
കാണാതിരിക്കുക
ചെവിയുണ്ടായിട്ടും
കേൾക്കാതിരിക്കുക
നാവുണ്ടായിട്ടും
മിണ്ടാതിരിക്കുക
സ്വാർത്ഥതയുടെ
ലോകത്തേക്ക്
ചുരുങ്ങാനാവാതെ
നാവ് പ്രതികരിച്ചു തുടങ്ങി
പ്രത്യേകിച്ചും
മൗനങ്ങളുടെ ഭാഷയായി...!